Tym razem Parafialny Zespół Synodalny pracował nad tematem KRYZYSY WSPÓLNOTY RODZINNEJ. Spotkanie miało charakter pracy zespołowej, warsztatowej w oparciu o następujący konspekt:
Modlitwa na wstępie spotkania – modlitwa do MB Rozwiązującej Węzły (patronki Poradni Specjalistycznej ARKA)
Dziewico Maryjo, Matko Pięknej Miłości. Matko, która nigdy nie opuściłaś dziecka wołającego o pomoc. Matko, której ręce nieustannie pracują dla Twoich ukochanych dzieci, gdyż przynagla je Miłość Boża i nieskończone Miłosierdzie, które wylewa się z Twojego serca, zwróć ku mnie Twoje współczujące spojrzenie, wejrzyj na kłębowisko węzłów, w których dusi się moje życie. Ty znasz moją rozpacz i mój ból. Wiesz jak bardzo te węzły mnie paraliżują. Maryjo, Matko, której Bóg powierzył rozwiązanie „węzłów” życia Twoich dzieci, składam w Twoje ręce wstęgę mego życia. Nikt, nawet zły duch, nie może jej pozbawić Twojej miłosiernej pomocy. W Twoich rękach, nie ma ani jednego węzła, który nie mógłby zostać rozwiązany. Matko Można, w swej łasce i mocy, z jaką się wstawiasz u Swojego Syna Jezusa, mojego Zbawcy, przyjmij dzisiaj ten „węzeł” … (nazwać go w miarę możności). Na chwałę Boga, proszę Cię, byś go rozwiązała, rozwiązała na zawsze. Pokładam w Tobie nadzieję. Jesteś jedyną Pocieszycielką, jaką dał mi Bóg, jesteś fortecą w mojej słabości, bogactwem w mojej nędzy, wyswobodzeniem ze wszystkiego, co mi przeszkadza być z Chrystusem.
Przyjmij moje wołanie. Strzeż mnie, prowadź mnie, broń mnie. Ty jesteś moim bezpiecznym schronieniem. Maryjo, Ty, która rozwiązujesz węzły, módl się za mną. Amen.
JAK JEST? (diagnoza sytuacji)
• Jakie są najczęstsze przyczyny kryzysów małżeńskich? – warto uwzględnić problem migracji zarobkowej.
• Czy w obliczu poważnego kryzysu małżeństwa częściej poszukujemy rozwiązań szybkich i „łatwych” czy mądrych i uczciwych? – dyskusja na temat obu sposobów wyjścia z kryzysu.
• Czy bierzemy pod uwagę, że pozytywnie rozwiązany kryzys w małżeństwie może być szansą rozwoju, pogłębienia miłości i wzajemnego zaufania?
JAK POWINNO BYĆ? (ujęcie teologiczne)
* „Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu”. KKK 1601
* Małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej. Konstytucja RP, rozdział 1, art. 18.
* Jeżeli małżeństwo jest wielką tajemnicą, jak to obwieszcza św. Paweł, to tylko spojrzenie w świetle wiary może zgłębić jego bogactwo. A.M. Carrè
* Rodzinę buduje się jak gmach, którego kamieniem węgielnym nie może być ani impuls, ani kaprys. Gabriel Marcel
* Liczne rodziny nie tylko nie są dotknięte „chorobą społeczną”, lecz stanowią rękojmię, fizycznego i moralnego zdrowia narodu. W rodzinach, w których stale rozbrzmiewa z kolebki szczebiot dziecięcy – kwitną samorzutnie cnoty, występek zaś znika, wygnany przez odnawiające się – niby ożywcze i odradzające tchnienie wiosny – dziecięctwo. Rodziny te są najwspanialszymi kwietnikami w ogrodzie Kościoła. Na nich, jak na żyznej glebie, rozkwita radość i dojrzewa świętość. Pius XII
* To, że cię kocham, nie daje ci prawa, byś mnie krzywdził, a mnie nie daje prawa do tego, bym złamał przysięgę małżeńską. Ks. M. Dziewiecki
CO ROBIĆ, ABY BYŁO TAK, JAK POWINNO BYĆ?
(ujęcie praktyczne – szukanie sposobów naprawy sytuacji)
• Jak w obliczu poważnego kryzysu małżeństwa i rodziny (swojej lub kogoś z naszych bliskich) przeciwdziałać dwom błędnym postawom: 1) biernemu poddawaniu się krzywdzie i popadaniu w bezradność, 2) obronie krzywdzonego małżonka i dzieci przed krzywdą poprzez rozwód i zawarcie nowego, cywilnego związku?
• W jaki sposób odpowiedzialny i kompetentny doradca pomaga krzywdzonemu małżonkowi w podjęciu kroków, które stwarzają szansę na poprawę sytuacji małżeńskiej?
Podsumowanie spotkania
Szybkie i „łatwe” rozwiązania sytuacji kryzysowych są zawsze zawodne i rozczarowują. Jako katolicy nie możemy „pomagać” w szukaniu niemoralnych dróg wyjścia z trudnych sytuacji, gdyż w dłuższej perspektywie prowadzą one do pogłębienie kryzysu i większego cierpienia. Niewątpliwie pomocą dla szukających wsparcia jest nasza ufna modlitwa w intencji rozwiązania bolesnych sytuacji w małżeństwie (za współmałżonka).
• Nam trzeba mężów, którzy beztrosko kroczą naprzód i własnym życiem dają świadectwo przewagi ducha… Nam trzeba kobiet, które by nie utwierdzały mężczyzn w ich ospałości i uleganiu popędowi, lecz żądały od nich wielkich prób silnej woli, podobnie jak kobiety w epoce rycerstwa wymagały od tych, co się ubiegali o ich względy, niesłychanych czynów bohaterskich. Na tej tylko drodze umocnienia duchowego dojrzeją ludzie do miłości. F.W. Foerster
• Kościół żyje dzięki Eucharystii, która go buduje. Św. Jan Paweł II w encyklice Ecclesia de Eucharistia – Eucharystia buduje także mały Kościół domowy, wspólnotę życia i miłości jaką jest rodzina zbudowana na sakramentalnym małżeństwie.
Modlitwa na zakończenie spotkania – modlitwa o wstawiennictwo św. Jana Pawła II
Janie Pawle II nasz święty orędowniku. Wspomożycielu w trudnych sprawach. Ty, który swoim życiem świadczyłeś wielką miłość do Boga i ludzi, prowadząc nas drogą Jezusa i Maryi w umiłowaniu obojga, pragnąc pomagać innym. Przez miłość i wielkie cierpienie ofiarowane za bliźnich, co dzień zbliżałeś się do świętości.
Pragnę prosić Cię o wstawiennictwo w mojej sprawie… wierząc, że przez Twoją wiarę, modlitwę i miłość pomożesz zanieść ją do Boga, z ufnością w miłosierdzie Boże i moc Twej papieskiej modlitwy. Pragnę przez Jezusa i Maryję Za Twoim przykładem zbliżać się do Boga. (Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…)
Pomoce do konspektu – Franciszek o rodzinie:
• „Dziś małżeństwo często jest uważane za jakąś formę uczuciowej gratyfikacji, którą można ustanowić w jakikolwiek sposób oraz zmienić zależnie od wrażliwości każdego. Niestety, wizja ta ma również wpływ na mentalność chrześcijan, powodując łatwość uciekania się do rozwodu lub faktycznej separacji”.
• W dzisiejszych czasach „rodzina nie tylko nie jest odpowiednio ceniona, ale jeszcze nie chce się jej rozumieć”.
• „Dzieci płacą swoją cenę w przypadku niedojrzałych związków albo nieodpowiedzialnych rozstań rodziców; one są pierwszymi ofiarami. Są ofiarami przesadnej kultury praw osobistych”.
• „Ludzkie życie jest i pozostaje tajemnicą, a rodzice działają jako współpracownicy Boga. Jest to misja prawdziwie podniosła, która czyni każdą rodzinę sanktuarium życia”.
• Bezpośrednie przygotowanie osób, które już się zaręczyły, ma prowadzić do odpowiedzialnego podjęcia decyzji albo o zawarciu małżeństwa, albo o rozstaniu się przez danie im możliwości rozpoznania niezgodności lub zagrożeń (AL 209).
• „Nierozsądne jest postawienie na tę relację, aby nie narażać się na przewidywalne niepowodzenie, które będzie miało bardzo bolesne konsekwencje. Problem polega na tym, że początkowe olśnienie prowadzi do usiłowania ukrycia lub relatywizowania wielu rzeczy, unikania niezgodności, i tak przesuwa się trudności na przyszłość”.
• Franciszek podkreśla konieczność wyjaśnienia młodym sensu słów przysięgi sakramentalnej, bo „niekiedy narzeczeni nie postrzegają teologicznego i duchowego ciężaru zgody, która rzuca światło na znaczenie wszystkich następnych gestów” (AL 214).
• „Przygotowanie bliższe do ślubu koncentruje się na zaproszeniach, strojach, weselu i niezliczonych szczegółach, które zużywają zarówno wiele środków ekonomicznych, jak też energii i radości. Narzeczeni przychodzą do ślubu zdyszani i wycieńczeni, zamiast poświęcić najlepsze siły na przygotowanie się jako para na wielki krok, jaki razem uczynią. Tę mentalność można spotkać również w niektórych związkach nieformalnych, które nie mogą się zdecydować na sakrament małżeństwa, bo myślą o kosztach związanych z organizacją wesela, zamiast dać pierwszeństwo wzajemnej miłości i jej formalizacji wobec innych osób”.
• „Miejcie odwagę być innymi, nie dajcie się pochłonąć społeczeństwu konsumpcyjnemu i pozorom. Liczy się miłość, która was jednoczy, umocniona i uświęcona przez łaskę. Jesteście zdolni wybrać wesele skromne i proste, aby umieścić miłość ponad wszystkim. Pracownicy duszpasterscy i cała wspólnota mogą pomóc, aby ten priorytet stał się normą, a nie wyjątkiem” (AL 212).
• „Jeśli w rodzinie coś jest nie tak albo istnieje jakaś ukryta rana, przy stole szybko dochodzi do porozumienia. Rodzina, w której nigdy nie spożywa się posiłków razem albo w której przy stole zamiast rozmawiać, patrzy się w telewizor albo w smartfon, jest »mało rodzinna«. Kiedy dzieci przy stole »przywiązane« są do komputera, do telefonu, i kiedy nie słuchają się między sobą, to nie jest rodzina, to jest pensjonat”.
• „Ja zawsze radzę nowożeńcom: kłóćcie się, ile chcecie, niech nawet latają talerze, ale nigdy nie kończcie dnia bez zgody”.
Opracował
ks. dr Józef Partyka,
Prezes Poradni Specjalistycznych ARKA,
Członek Komisji Małżeństw i Rodzin V SDT